Parijs voorbij!

We zijn Parijs voorbij en er staan meer dan 1000 kilometers de man op de teller. Het voelt alsof we weer een reuzestap dichter bij de eindbestemming zijn.

Onze start op de Seine was flitsend. We knalden (op een gegeven moment zelfs even met 14km/u) met het getij mee richting de Hoofdstad van Frankrijk. We konden van het getij gebruik blijven maken tot na Rouen. In Rouen hebben we geslapen bij een kanovereniging. Verderop de Seine werden we ook al zo gastvrij ontvangen. We kwamen aan op een eilandje en zagen een huis, dus zijn er naartoe gegaan om te vragen of het oké was dat we op het eiland onze tent zouden opzetten. Meteen werden we naar hun tuin begeleid en uitgenodigd voor een drankje. Dat drankje bleek een heel diner inclusief chocoladetaart, kaas, wijn en calvados. Ook na Rouen (toen de getijstroom van zee op hield) was het varen heerlijk. Af en toe kwamen we een sluis tegen, waarbij we er even uit moesten en er daarna weer in. De stroming tegen is ook goed te doen: we komen nog steeds goed vooruit.

De haven van Rouen

Maar al die tijd dat we over de Seine aan het varen waren hebben we ons vooral met een grote vraag bezig gehouden: ‘Hoe komen we door Parijs?’. Na ontelbare telefoontjes en mailtjes werd het ons duidelijk dat kajakken hem echt niet zou worden. De reden: we hebben geen motor. Er waren verschillende alternatieven: (1) lopend door Parijs, (2) een andere route kiezen, (3) iemand vragen ons met een trailer te brengen of (4) met een boot met motor mee. (1) leek ons verschrikkelijk. 18 km stoepje op, stoepje af, door de mensenmassa, geen doen. (2) bleek geen optie. Ook alternatieven rond Parijs waren allemaal ‘interdit’. (3) hadden we voor elkaar! Iemand van een kanovereniging vlakbij Parijs wilde ons wel een stuk brengen. (4) leek nog steeds het gaafst, maar moeilijk voor elkaar te krijgen.

Vlak voor Parijs hebben we het weekend doorgebracht met de ouders van Fenna. Na een verdiende dag rust gingen we maandag weer verder peddelen. De sluis bij Bougival zouden we ontwijken door over te steken naar de andere kant van een eilandje. Toen we weer zouden instappen zagen we ineens een Nederlands binnenvaartschip liggen. Een spits genaamd de Avenir. Zij gingen helaas niet naar Parijs, maar konden best even voor ons rondbellen. Het resultaat was geweldig. De Syndikus wilde ons best meenemen, ook een spits. Waarschijnlijk zouden we woensdagochtend om negen uur bij de sluis van Chatou op de Syndikus kunnen stappen. Die avond hebben we aan boord van de Avenir geslapen, in het vooronder. Feike kreeg zelfs nog de eer om het dek te schrobben. Dinsdag zijn we naar de sluis gegaan om even te kijken hoe makkelijk we daar aan boord van een schip konden komen en om bij de sluiswachter te informeren of het allemaal oké was. Toevallig spraken we de man die de dag erna in de sluis zou zitten. Telefonisch kregen we van de Voies navigables de France (VNF) toestemming om de volgende dag in de sluis aan boord van de Syndikus te stappen, mits we onze zwemvesten zouden dragen.

Onze kajaks op de Syndikus!

Toen was de dag daar. De dag dat we door Parijs zouden varen. Om half 9 stonden we bij de sluis, klaar om te gaan. Stipt om 9 uur arriveerde de Syndikus en soepel hesen we de kajaks aan boord. Toen begon een geweldige dag aan boord van het binnenvaartschip. Na enkele uren varen werd het centrum van Parijs aangekondigd door het zicht van de Eiffeltoren. Erg bijzonder om het centrum van Parijs een keer van de waterkant te zien en dan ook nog niet eens vanaf een riviercruise maar staand bovenop de luiken van een spits. Onderweg hebben we veel verhalen verteld over onze tocht en vele verhalen mogen horen over de tochten die de Syndikus al gemaakt heeft. En wederom hebben we een nachtje ons tentje mogen verruilen voor het vooronder van een spits. Cierán en Maja, nog een keer ontzettend bedankt voor deze ervaring!

Onze route is trouwens ook veranderd! We gaan de Seine blijven volgen in plaats van de Marne op te gaan. Op deze manier komen we via de kanalen Loing, Briare, lateral de Loire en canal du Centre bij de Saône. We hebben ook een deadline: 7 november moeten we op de Saône zijn, want dan gaan alle sluizen op ons traject dicht. En nu maar hopen dat we überhaupt door de sluizen mogen. Het zijn er namelijk nogal wat..