Fennaspinsels #2

Getijdenrivier

Als het vloed wordt op de Atlanische Oceaan wordt het water de Seine in geperst. Ondanks de bochten in de rivier hebben we het stromingsverschil door eb en vloed tot de eerste sluis gevoeld. Dat is zo’n 150 kilometer de rivier op.

Menu du jour

Op veel plaatsen in Frankrijk kun je tussen de middag een menu du jour eten. Voor minder dan twee tientjes heb je dan drie gangen en een kwart liter wijn. Wij blij dat we niet meer net als de rest van Frankrijk met dat achter aan het werk hoefden. Iets minder blij waren we toen ons lichaam delen van de maaltijden toch niet zo konden waarderen.
 

Herfst

Op de kanalen herinnerde ik me dat mijn moeder altijd zei dat ze de herfst zo mooi vindt, met al zijn bladeren en kleuren. Op de kanalen heb ik vaak aan mijn moeder gedacht. Ook Feike zei vaak dat hij dacht aan dat ik mijn moeder dacht.

No motor = no ecluse et no canal

Er was ons verteld dat we handbedieningssluizen zelf konden bedienen en zo de sluizen via het water konden passeren. Die vlieger ging helaas niet op. Een sluiswachter vindt het niet leuk als je zonder overleg aan de sluis gaat draaien. Een sluiswachter vindt dat nog minder leuk als er kajaks in de sluis liggen. Sluizen zijn namelijk verboden in Frankrijk als je geen motor hebt. Kanalen eigenlijk ook. Het gevolg was bij ons dat we kilometers lang langs een kanaal moesten lopen met de kajak op een kar achter ons aan. Uiteindelijk hebben we twee sluizen te water gepasseerd en zo’n 500 kilometer aan kanaal gehad.

Dieren

Op de Seine hebben we echt ontzettend veel zwanen gezien. Ook ijsvogels zagen we op de Seine. Die ijsvogels waren er ook op de kanalen. Ze waren daar veel blauwer, omdat het er een stuk kouder was. Op de kanalen hebben we ook veel beverratten gezien en (’s nachts) gehoord. Verder hebben lagen er veel andere dieren in het kanaal, zoals hazen, herten, katten, merels, maar die waren dood. In Lyon hebben we nog iets gespot wat leek op een kruising tussen een eend en een gans. En op de Seine was een kraan vol duiven bij een graanfabriek.

Spits

Intussen is het aantal spitsen waar wij aan boord zijn geweest niet meer op een hand te tellen. Sommige boten werden gebruikt om vracht te vervoeren, anderen waren omgebouwd tot woonschip. Het is ons al wel duidelijk dat ze allemaal een eigen karakter hebben. Willem en Feike fantaseren er ook regelmatig over om samen op eentje te varen.

Canal du Rhône

Op veel websites wordt er naar de Rhône gerefereerd als ’the mighty river Rhône’. De rivier is enigszins getemd door er kanalen in te maken. Aan die kanalen staan ook krachtcentrales om energie op te wekken.
 

De oude Rhône

Wij hebben soms het kanaal en soms de oude Rhône gepakt. Op het kanaal ga je lekker hard, maar is weinig te zien. Op de oude Rhône moet je je inhouden om teveel om je heen te kijken. Er is vaak – zoals ze dat hier zeggen – ‘een hoge bodem’ of een kleine stroomversnelling. Zo hebben we toch al verscheidene keren een beetje aan wild water varen gedaan met onze polyester zeekajaks met ons hele hebben en houden erin.

Mistral

Eens in de zoveel tijd waait er in het Rhônedal een noordenwind van soms wel 100 km per uur. Deze wind waait de hele lucht schoon en duurt 3 of 6 of 9 etc. dagen. Wij hebben een eentje meegemaakt. Gelukkig was het een milde, die ook maar 3 dagen duurde. Gaaf om te zien en hij hielp ons de goede kant op.

Warm onthaal

Wat ik misschien nog wel het meest gave vindt aan onze reis tot nu toe is dat we zoveel gastvrije, oprecht geïnteresseerde en vriendelijke mensen ontmoeten. Echt veel mensen zijn nieuwsgierig naar wat wij doen (of eigenlijk vooral waar we vandaan komen en waar we heen gaan) met onze kajaks. En ze vragen er ook naar – iets wat ik ook meer wil gaan doen. Op dit moment schuilen we bijvoorbeeld voor een storm vlakbij Marseille. Tijdens het lunchen sprak iemand ons aan en voor we het wisten zaten we een paar dagen in zijn huis. Deze bezoekjes geven echt zo ontzettend veel energie. Op de foto hieronder zijn we twee dagen lang helemaal vertroeteld door twee stellen bij Fragnes.