Wij zijn Feike, Fenna en Willem
Een jaar geleden had geen van ons drieën bedacht dat we deze zomer zouden vertrekken naar Italië in een kajak. Maar dat is wel precies wat wij, Feike, Fenna en Willem, gaan doen. Eind augustus beginnen wij aan onze tocht die ongeveer 5500 kilometer lang zal zijn en zo’n zeven maanden zal duren. We zijn dan alle drie klaar met onze studie en hebben ons werk opgezegd.
Het lijkt ons geweldig om ‘alles te laten varen’ en tijd te maken voor deze unieke ervaring. Met onze tocht zamelen we geld in voor Batten Research Fonds.
Het hele verhaal is begonnen in november 2014. Op een avond in de kroeg besloten we met z’n drieën om de Elfstedentocht (een tocht van 230 kilometer langs alle elf Friese steden) te steppen. Feike zei grappend dat zo’n stepelfstedentocht natuurlijk geen echte uitdaging zou zijn. Voordat ze het wisten hadden Feike en Willem beloofd dat ze die aankomende zomer naar Italië gingen steppen. Beloofd is beloofd, dus in mei 2015 stepten we de elfstedentocht en in juli zijn Feike en Willem op de step naar Italië gegaan.
Het idee voor de kajaktocht kwam in diezelfde zomer. Na aankomst in Italië en een aantal dagen feestvreugde spraken we met z’n drieën af om in de zomer van 2016 een tocht per kajak te maken. In eerste instantie was het het idee om een tocht van ongeveer een maand te maken. In november bedachten we dat een weekendje Genua een mooie gelegenheid was om onze kajaktocht wat verder uit te stippelen en de eerste hand te leggen aan onze zeebenen. Daar zeiden we op een gegeven moment tegen elkaar: ‘Waarom gaan we eigenlijk niet weer naar Italië?’ We schudden elkaar de hand en het plan stond vast. Na een korte rekensom kwamen we erachter dat de reis al gauw meer dan een half jaar in beslag zou nemen en enkele duizenden kilometers zou tellen. Het trainen zou dus wel spoedig moeten beginnen. Eenmaal terug in Amsterdam hebben we meteen daad bij woord gevoegd. We schaften neopreen pakken en anoraks aan en op 9 december voeren we ons eerste rondje op de Amsterdamse grachten.
Feike
Met slechts 24 jaar op de teller ben ik de jongste van ons drieën. Ik heb me ooit aangemeld op camping Podere Sei Poorte (P6P, de eindbestemming van onze tocht) als keukenhulp en heb zodoende Willem en Fenna leren kennen. Voor deze ontmoeting in 2011 bestonden mijn sportieve uitdagingen vooral uit zitten op een barkruk, potjes dammen en af en toe een keer naar de sportschool. Tegenwoordig is dat anders: mijn inspannende activiteiten lopen uiteen van een stepelfstedentocht tot het lopen van een marathon, net welk doel ik op dat moment heb gesteld.
Ik hoop in 2016 het laatste jaar van mijn studie fysiotherapie af te ronden in Amsterdam. Naast mijn studie heb ik altijd als kok gewerkt in verschillende horecagelegenheden. Het is dan ook niet gek dat ik binnen onze groep graag zorg zal dragen over hetgeen wat met eten en gezondheid te maken heeft. Ik ben gelukkig niet vies van vissen of het schoonmaken en bereiden van deze beestjes en lijkt het me heerlijk om dit lange tijd in de buitenlucht te gaan doen. Als fysiotherapeut in spé hoop ik ook een rol te kunnen hebben bij preventie van blessures en het verlenen van eerste hulp, mocht er iets gebeuren onderweg.
Fenna
Bijna 25 jaar geleden ben ik geboren in Reduzum, een dorpje tussen de elf Friese steden. Via Groningen ben ik intussen neergestreken in de grote stad Amsterdam. In deze beide steden heb ik me als student ontwikkeld tot een heuze taalwetenschapper. Dat betekent helaas niet dat ik veel talen spreek, wat onderweg nog wel eens handig zou kunnen zijn.
Tijdens mijn studie heb ik iedere zomer doorgebracht in Italië op P6P. Daar was ik het meest op mijn plek achter de receptie: lekker dingen regelen, mensen te woord staan en orde scheppen in de chaos. Tijdens de andere drie seizoenen heb ik als bijbaantje meegeholpen met het ontwikkelen van virtueel lesmateriaal. Bij datzelfde bedrijf heb ik op dit moment op een baan, die ik nu binnen een jaar alweer opgezegd heb.
Mijn bijdrage zal vooral liggen op het vlak van planning en organisatie en van de communicatie naar buiten. Verder probeer ik het testosterongehalte in de groep een beetje in bedwang te houden. Over onze tocht heb ik al meerdere malen gezegd: ‘als ik dit kan, kan ik alles’. De jongens herinnerden me eraan dat ik deze woorden ook heb geuit voor de Stepelfstedentocht. Ik ben benieuwd of ik na deze uitdaging nog wel steeds onder de indruk ben van mijn eigen kunnen.
Willem
Opgegroeid in het buitengebied van Kampen heb ik altijd in een groene omgeving gewoond. Toen ik jong was bouwde ik graag hutten op de boerderij. Daarnaast heb ik veel getennist en gitaar gespeeld. Na het VWO heb ik een bachelor Geschiedenis behaald in Utrecht en ben ik via een uitstapje naar Leuven uiteindelijk in Amsterdam terecht gekomen waar ik nu bezig ben met een master Geschiedenis.
In de zomer van 2011 heb ik voor het eerst gewerkt op P6P. Hier heb ik met veel plezier een aantal zomers gewerkt. Ik was eigenlijk altijd werkzaam op een vol terras met veel mensen om me heen. De laatste zomer bevond ik mij ook wel eens in de keuken en kwam ik erachter dat koken ook best leuk is.
Toen ik bezig was met de trainingen voor de steptocht kwam ik erachter hoe lekker het is om volle dagen buiten te zijn. Dat is iets wat ik daarvoor bijna nooit meer deed. Naast dat me dit een geweldige uitdaging lijkt, vind ik het dus geen straf om een lange tijd buiten door te brengen.